Provinciale Ontmoetingsdag
Kbo leden ontmoeten leden van de KBO
16 oktober 2024
Om de twee jaar organiseert een van de afdelingen van KBO-provincie Groningen de Ontmoetingsdag. Leden vanuit alle afdelingen komen dan bijeen en genieten telkens weer van hetgeen de betreffende afdeling op die dag voorschotelt.
Vanuit alle hoeken van de provincie kwamen we, op woensdag 16 oktober, bijeen in Uithuizen voor de provinciale Ontmoetingsdag.
Het weer was frisjes, vooral in de vroege morgen. Later op de dag werd het steeds aangenamer.
Bij binnenkomst in zaal Vincentius werden we verast met een kopje koffie of thee met een heerlijk gebakje erbij.
Zoals gebruikelijk bij de Ontmoetingsdagen was er in de voormiddag een spreker. En ook deze keer was het weer een spreker van formaat.
Mw. Renée Jones-Bos was in haar werkzame leven ambassadeur. In die hoedanigheid werd ze uitgezonden naar o.a. Washington en 2 x naar Moskou.Met veel elan vertelde mevrouw Jones haar verhaal. Ze ging in op de taak van een ambassadeur. De belangrijkste taak is de belangen van zijn of haar land te behartigen en promoten in het gastland en het beschermen van de eigen inwoners. Als er moeilijkheden of spanningen ontstaan wordt vanuit de ambassade gezorgd dat mensen weer weg kunnen komen uit het gastland. En als er handelsdelegaties of het staatshoofd, bij ons dus koning Willem Alexander, naar het gastland komen, dan wordt er al veel voorbereidend werk verricht. Een leuke baan, waar veel in om kan gaan.
De periode is beperkt tot 4 jaar. Dat wordt gedaan, omdat voorkomen moet worden dat de ambassadeur teveel opgaat in de belangen van het gastland.
Over haar 1* periode vertelde ze over de geslotenheid van Rusland. De koude oorlog en het IJzeren Gordijn voelden ook daadwerkelijk als zodanig aan. Er waren donkere wegen, veel militair machtsvertoon, donkere grauwe flats in Moskou en speciale winkels voor buitenlanders. Contact met de Russische bevolking en individuele Russen was nauwelijks mogelijk en reizen door het land was er niet bij. Tot 60 km mocht er gereisd worden en soms werd er speciale toestemming gegeven om naar Petersburg te gaan als daar een reden voor was. Het land zat potdicht. En als er iets gebeurd was dat de Sovjetleiding niet beviel, werd de ambassadeur op het matje geroepen. Dat was meerdere keren gebeurd. Cafés voor een kopje koffie waren er niet en in restaurants werd niet meer geboden dan één soort gerecht en was het eten wat de pot schaft. Het was een hele bijzondere periode met eveneens bijzondere ervaringen
In haar tweede periode in Moskou, jaren later, was er een geheel ander beeld van het maatschappelijk gebeuren in Rusland. De Sovjet-Unie was uiteengevallen en er waren veel ontwikkelingen geweest. Mensen konden vrij reizen en overal stonden en hingen reclameborden. Er waren wolkenkrabbers gebouwd en veel 19* -eeuwse gebouwen uit de Tsarentijd waren opgeknapt. Maar ook toen ontstonden er spanningen. Het was de tijd van het neerhalen van de MH 17 en de verhouding met het westen verslechterde. Rusland richtte zich steeds meer naar het oosten. Om ons een goed beeld te verschaffen van de huidige situatie, is de spreekster ingegaan op de wil van Poetin en hoe hij zich toch verkeken heeft op de oorlogsvoering in de Oekraïne. De Russen leefden in de veronderstelling dat hetgeen in het westen gebeurde verderfelijk en slecht was. Democratie is voor het chaos en de westerse maatschappij is vergeven van alcohol en drugsgebruik, en van opstandigheid van de jeugd met moord en doodslag als gevolg. Dat zijn ook de beelden die de Russen te zien krijgen op hun TV. Het blijkt dat het maatschappijbeeld van Rusland en het westen geheel uiteenlopen. Poetin denkt vanuit grootmachten en daarbij behorende bufferzones. Terwijl het westen denkt vanuit zelfbeschikkingsrecht voor en in landen en de bevolking. Poetin was in de veronderstelling dat de Oekraïners blij zouden zijn om weer aan te kunne sluiten bij Rusland. Dat was een misrekening.
Over haar ambassadeurschap in Washington vertelde Mw. Jones een geheel ander verhaal. Toen zij daar aankwam, was het zaak om eerst haar geloofsbrieven in het Oval Office in het Witte Huis te Washington aan te beiden aan de president. Dat was op dat moment Bush junior. Het verliep in een geheel informele en plezierige sfeer Dat was in de tijd van het begin van de financiële crisis. In haar tijd werd er een G-20 overleg georganiseerd. Premier Jan Peter Balkenende was daar als vertegenwoordiger van ons land. Toen hij net geland was, kreeg hij bericht dat zijn vader overleden was. Aan de ambassadeur de taak om te zorgen dat de premier weer zo snel mogelijk naar Nederland terug kon. De georganiseerde escorte kwam daarmee te vervallen, met als gevolg dat staatssecretaris Jan Kees de Jager zo snel als mogelijk in de auto van de ambassadeur naar de vergaderlocatie gebracht moest worden.
Bij het 400jarig bestaan van New York waren prins Willem Alexander en prinses Máxima te gast. Bij al dit soort bijeenkomsten is er een flinke taak weggelegd voor de ambassadeur.
Het was een boeiende lezing waar iedereen geboeid naar luisterde.
In de middagpauze bezochten we de Jacobus de Meerdere kerk. Prachtig opgeknapt met bijzonder mooie glas in lood ramen. We kregen daar een rondleiding.
Na de pauze keken we samen naar de film ’Weg uit de stad’, deze toonde het werken en leven van mensen die uit het westen naar noord Groningen kwamen om daar in de landbouw te gaan. Na afloop vertelde Jouke Anema over de weerbarstigheden tijdens dat proces en de opbouw van hun boerderij.
Na deze interessante dag, waar ook nog potjes jam voor het goede doel Madre Rosetta verkocht werden, dankte interim-voorzitter Marian Cuypers Ria Carpay voor al het werk dat zij verricht had om deze dag tot een succes te maken. En dat was gelukt! Ria heeft hetgeen in ons logo staat, Kracht, Beweging en Ontmoeting, duidelijk waar gemaakt. Chapeau!
